propagine

propagine
(pro-pa-ji-n') s. f.
Voy. propagule.
   Lat. propago, propaginis.

Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré. . 1872-1877.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Regardez d'autres dictionnaires:

  • Ansleich — Oslac ist die altenglische Namensvariante eines gemeingermanischen Namens, der altnord. Asleikr, latinisiert in einer westfränkischen Quelle Ansleicus (vermutlich ahd. *Ansleich)[1] heißt. Etymologisch wird der erste Bestandteil des Namens Os ,… …   Deutsch Wikipedia

  • Oslac — ist die altenglische Namensvariante eines gemeingermanischen Namens, der altnord. Asleikr, latinisiert in einer westfränkischen Quelle Ansleicus (vermutlich ahd. *Ansleich)[1] heißt. Etymologisch wird der erste Bestandteil des Namens Os , As auf… …   Deutsch Wikipedia

  • Nees von Esenbeck — Nees von Esenbeck, 1) Christian Gottfried, geb. 14. Febr. 1766 auf dem Reichenberge bei Erbach im Odenwalde; studirte 1796–99 in Jena Medicin u. Naturwissenschaften u. lebte dann auf einem kleinen Landgut in Suckershausen bei Kitzingen; er wurde… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • propagule — [ prɔpagyl ] n. f. • 1815; lat. mod. propagulum, de propago « bouture », de propagare « propager » ♦ Bot. Petit amas pluricellulaire chlorophyllien, élaboré par certaines bryophytes. Les propagules assurent la reproduction végétative des mousses …   Encyclopédie Universelle

  • COLONIA Agtippinensis — Ubiorum civitas praestantissima, Imperialis, Anzeatica, sui Iuris, totius German. maxima, proin altera Germaniae Roma dicta: cis Rhenum fluv. sita, ita dicta ab Agrippina Neronis matre, quae ut sociis quoque nationibus potentiam suam ostentaret,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IGNIS — Persarum Deus, captus, victo Cosroe, a Tiberio II. A. C. 578. Affusâ aquâ Exstinctus, a Iagielone Duce Lithuaniae prius, dein Poloniae Rege, ad fidem converso, A. C. 1390. Imo iam antiquiffimis temporibus a Chaldaeis cultus est, qui eum Ur… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ROSICA Classis — ςτόλος Ῥώςικος vel ὁ τῶ Ῥὼς ςτόλος, apud Cedrenum in Michaele Theophili filio, circa A. C. 850. τὸ δὲ εντὸς Ἐυξείνου καὶ πᾶςαν τὴν ἀυτοῦ παραλίαν ὁ τῶ Ῥὼς ἐπόρθηςε καὶ κατέτρεχε ςτόλος. Ἔθνος δὲ οἱ Ῥὼς Σκυθικὸν πρὸς τὸν Ἀρκτῶον ταῦρον… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • propaggine — pro·pàg·gi·ne s.f. 1. TS agr. ramo di una pianta, spec. della vite, che viene piegato e parzialmente interrato per la propagginazione | → propagginazione 2a. CO diramazione, estensione spaziale o temporale: le propaggini di un antica civiltà, la… …   Dizionario italiano

  • propaggine — /pro padʒ:ine/ (ant. propagine) s.f. [dal lat. propago gĭnis, der. di propages rampollo ]. 1. (agr.) [ramo che viene piegato e interrato per la propagginazione di una pianta] ▶◀ ‖ margotta. 2. (fig., lett.) [spec. al plur., parte di qualcosa che… …   Enciclopedia Italiana

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”