protoiodure

protoiodure
(pro-to-i-o-du-r') s. m.
Premier degré de combinaison d'un corps simple avec l'iode.

Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré. . 1872-1877.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • protoiodură — PROTOIODÚRĂ, protoioduri, s.f. (chim.) Combinaţia cea mai săracă în iod pe care o substanţă simplă o poate forma cu acesta. [pr.: to io ] – Din fr. protoiodure. Trimis de oprocopiuc, 23.04.2004. Sursa: DEX 98  protoiodúră s. f. (sil. to io ), pl …   Dicționar Român

  • prot- — prot(o) ♦ Élément, du gr. prôtos « premier, primitif, rudimentaire » : protagoniste, protéide, protozoaire. prot(o) élément, du gr. prôtos, premier, qui vient en premier . I. ⇒PROT(O) , (PROT , PROTO ), élém. formant Élém. tiré du gr. « premier » …   Encyclopédie Universelle

  • proto- — prot(o) ♦ Élément, du gr. prôtos « premier, primitif, rudimentaire » : protagoniste, protéide, protozoaire. ● proto Préfixe, du grec prôtos, premier, exprimant le premier rang, la priorité ; en linguistique historique, il sert à désigner un état… …   Encyclopédie Universelle

  • protiodure — (pro ti o du r ) s. m. Terme de chimie. Le même que protoiodure …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”