proctite

proctite
(pro-kit-t') s. f.
Terme de médecine. Inflammation de l'anus.
   Du grec, anus, et la finale médicale ite.

Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré. . 1872-1877.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Regardez d'autres dictionnaires:

  • proctite — [ prɔktit ] n. f. • 1814; de proct(o) et ite ♦ Méd. Inflammation de l anus. ⇒ rectite. ● proctite nom féminin Synonyme de rectite. proctite [pʀɔktit] n. f. ÉTYM. 1814; de …   Encyclopédie Universelle

  • proctite — s. f. Inflamação do ânus.   ‣ Etimologia: grego proktós, oû, ânus + ite …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • proctite — proc·tì·te s.f. TS med. processo flogistico acuto o cronico dell intestino retto {{line}} {{/line}} DATA: 1829. ETIMO: der. di procto con 1 ite …   Dizionario italiano

  • proctite — pl.f. proctiti …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • ctite — proctite rectite stalactite tectite …   Dictionnaire des rimes

  • proctită — PROCTÍTĂ, proctite, s.f. (med.) Inflamaţie a anusului; rectită. – Din fr. proctite. Trimis de oprocopiuc, 19.04.2004. Sursa: DEX 98  PROCTÍTĂ s. (med.) rectită. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime  proctítă s. f., g. d …   Dicționar Român

  • proct- — proct(o) ♦ Élément, du gr. prôktos « anus ». ⇒PROCT(O) , (PROCT , PROCTO )élém. formant Élém. tiré du gr. «anus», entrant dans la constr. de mots du vocab. de la méd. Synon. rect(o) . A. Proct . [Le 2e élém. est tiré du gr.]: proctalgie, subst …   Encyclopédie Universelle

  • procto- — proct(o) ♦ Élément, du gr. prôktos « anus ». ⇒PROCT(O) , (PROCT , PROCTO )élém. formant Élém. tiré du gr. «anus», entrant dans la constr. de mots du vocab. de la méd. Synon. rect(o) . A. Proct . [Le 2e élém. est tiré du gr.]: proct …   Encyclopédie Universelle

  • ПРОКТИТ — (ново лат., от греч. proktos задний проход). Воспаление заднепроходной кишки. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ПРОКТИТ болезнь, воспаление прямой кишки. Полный словарь иностранных слов, вошедших в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • rect- — rect(i) ♦ Élément, du lat. rectus « droit ». rect(i) élément, du lat. rectus, droit . I. ⇒RECT(I) , RECT(O) 1, (RECT , RECTI , RECTO ), élém. formant …   Encyclopédie Universelle

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”