opocéphale

opocéphale
(o-po-sé-fa-l') adj.
Terme de tératologie. Monstres opocéphales, ou, substantivement, les opocéphales, monstres qui ont les deux oreilles rapprochées ou réunies sous la tête, les mâchoires atrophiées, et point de bouche.
   Termes grecs signifiant face et tête.

Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré. . 1872-1877.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • ωποκέφαλος — η, ο, Ν ιατρ. τερατογενής διάπλαση στην οποία υπάρχει ένας οφθαλμός, τα αφτιά βρίσκονται κάτω από το πρόσωπο, η άνω γνάθος είναι ατροφική, ενώ η κάτω είναι ανύπαρκτη. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. opocephale (< ὠπή + κεφαλή)] …   Dictionary of Greek

  • opocefal — OPOCEFÁL s. m. monstru caracterizat prin atrofia regiunii inferioare a craniului, prin fuziunea urechilor şi absenţa gurii şi a nasului. (< fr. opocéphale) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”